Weerstand

De herfst is begonnen. Bladeren gaan vallen en ook de griepjes en verkoudheden komen er weer aan. Een goed moment om eens te schrijven over weerstand. Want daar kunnen we wel wat meer van gebruiken.

Ook als psycholoog krijg je regelmatig te maken met weerstand. Veranderen is nooit makkelijk. En het voelt vaak ook niet direct prettig. Om een stap te maken, moet je een drempel over. En dat levert weerstand op. Werken met weerstand is telkens weer net zo inspirerend als spannend. Weerstand is zinvol. Sterker nog, weerstand is noodzakelijk. Zonder weerstand geen groei. Enige weerstand tegenkomen is nodig om te waarborgen dat je stappen gaat maken. Niet teveel, maar zeker ook niet te weinig. Hoe werkt dat?

Iedereen heeft een ideaalbeeld. En dat ideaalbeeld wijkt weleens, of eigenlijk regelmatig, af van de realiteit. En dan ontstaat er weerstand. Maar het mooie is: dan moet er ook een verlangen zijn! Een verlangen om je ideaalbeeld en de realiteit weer dichter bij elkaar te brengen. Dat kan je doen door de realiteit te veranderen. Maar dat is hard werken. En de realiteit is er gewoon, telkens weer. Vaak is het effectiever als je je ideaalbeeld aanpast. Makkelijk gezegd, maar hoe doe je dat? Daarvoor moet je eerst weten door welk ideaalbeeld jij gedreven wordt. Wat drijft jou om te doen wat je doet en te laten wat je laat? Dan hebben we het niet over gedrag, maar over de reden achter het gedrag. Over drijfveren. Wat drijft jou in het leven? Naar welk ideaalbeeld werk jij toe? Pas als je je daarvan bewust bent, kan je begrijpen wanneer jij in de weerstand gaat. Wanneer jouw ideaalbeeld afwijkt van de realiteit. En dat is het moment waarop mensen gemotiveerd zijn om iets te veranderen. Als jouw ideaalbeeld gelijk is aan de realiteit, ben je tevreden. Dan is er geen reden om aan de slag te gaan. Dus als psycholoog, zijn wij blij met weerstand. Dat betekent dat er stappen gemaakt kunnen worden.